τανυσκόπελος

-ον, ΜΑ

αυτός που έχει υψικόρυφους σκοπέλους.

[ΕΤΥΜΟΛ. < θ. τανυ- τού ρ. τάνυμαι* «τεντώνομαι» + σκόπελος (πρβλ. βαθυ-σκόπελος)].